Tekst / tekeningen : Thierry Culliford & Alain Jost / Miguel Diaz Vizoso
Standaard Uitgeverij, 48 blz. : 7,50 euro Het zout is op Hoe smaakt een soep zonder zout? Wellicht is ‘niet’ het meestgehoorde antwoord. Zo denken de Smurfen er ook over. Wanneer op een dag de volledige zoutvoorraad op is, besluiten ze om te voet naar de zoutmijnen te trekken. Dat is niet vlakbij het Smurfendorp. Ze moeten hiervoor naar het ‘gevaarlijke’ land van de mensen. Bij aankomst blijkt dat de Smurfen niet de enigen zijn die via smalle spleten in de zoutmijnen kruipen om er zout te ontginnen. Ze maken er kennis met een groepje straatkinderen. Ze delven zout in naam van een rijk adellijk gezin. In ruil voor het ontgonnen zout krijgen ze eten en onderdak van hen. De koning heft belastingen op zout. Zo is zout een duur product geworden dat op de zwarte markt verkocht wordt. De kinderen moeten ook zout smokkelen. De Smurfen zullen proberen om de kinderen te overtuigen dat er toch een eerlijkere manier moet bestaan om te overleven. Ik ben opgegroeid met de tekenfilms, strips en speelgoedpoppetjes van de Smurfen. De strips zijn al heel lang niet meer voor mij bedoeld maar ik blijf elk nieuw album kopen. Ik moet stiekem toegeven dat ik er nog altijd van kan genieten. Het tekenwerk zit hier voor heel veel tussen. De tekeningen blijven op een hoog niveau. De pagina’s zijn mooi opgebouwd. Er is aandacht voor decors en sfeerschepping. Kijk maar eens naar het prachtige vogelperspectief op bladzijde 17 van een middeleeuws marktpleintje. Ook grappig is de cameo van Laurel en Hardy. De mogelijke herkomst van de Smurfen als speelpoppetjes komt ook op een grappige manier aan bod. Leve de Smurfen! Zelfs na 70 jaar blijven ze top!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|