Tekst / tekeningen : Hautière / Hardoc
Casterman, 64 blz., SC : 9,50 euro Op de maan is geen oorlog 1916. De Duitsers houden steeds vaker klopjachten om ontsnapte gevangenen, deserteurs en dwangarbeiders op te sporen. De vijf jongeren die we in de vorige albums leerden kennen, zijn nog altijd op de vlucht nadat de deserteur Hans voor hun ogen werd neergeschoten. Diep in het bos belanden ze bij Gaston, een oude bebaarde klompenmaker. Hij vangt hen even op en raadt hen nadien aan om naar Guise te gaan. Wanneer Luigi zich verwondt aan een nagel van een plankenvloer moet er medische hulp gezocht worden. Die hulp vinden de jongeren in een ‘sociaal’ gebouwencomplex met zwembad, theater, scholen, winkels, kinderopvang… In de volksmond wordt dit complex ‘de hoop stenen’ genoemd, vandaar de titel van dit derde album. De site is echter zwaar gehavend door de oorlog en het gelijkvloers is volledig door de Duitsers ingepalmd. Ik blijf enthousiast over deze reeks. De tekenstijl is los en doet denken aan de Vlaamse Steven Dupré (Kaamelott, Sarah en Robin) en de Fransman Xavier Fourquemin (De Wezentrein, Legende van het Wisselkind). De talrijke dialogen tussen de Duitsers wordt in het Duits afgedrukt (voorzien van vertaling in voetnoten). Dat verhoogt de geloofwaardigheid van het verhaal. De cliffhanger doet mij nu al reikhalzend uitkijken naar het volgende verhaal.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|