Tekst / tekeningen : Yann / Surzhenko
Le Lombard, 48 blz., SC : 8,50 euro / HC : 16,95 euro Thorgal in de onderwereld? Sveynn is nog altijd op zoek naar zijn adoptievader. Zijn echte vader Harald Blauwtand wil hem immers niet erkennen. Voor Harald is Sveynn niet meer dan een bastaardzoon. Aan boord van een drakkar probeert Sveynn met ondermeer ook Thorgal en Aaricia bij zich te ontsnappen aan de toorn van Harald. Maar ze lijden schipbreuk en komen op een zandbank terecht. Er breekt ook brand uit aan boord waardoor ze halsoverkop aan land moeten gaan op het dichtstbijzijnde eiland. Het eiland oogt verlaten maar behalve giftig fruit valt er niet veel te vinden om te overleven. Drinkbaar water vinden is ook geen eenvoudige opdracht maar wel heel belangrijk. Thorgal besluit ondergronds op zoek te gaan naar een drinkbare waterbron. Hij ontdekt vrij snel de ruïnes van een ondergrondse necropool. Een Wolfvrouw bewaakt er de brug tussen Midgard en het rijk van de doden. Is Thorgal dan in de onderwereld terecht gekomen? Als diehard-fan van alles wat met het universum van Thorgal te maken heeft, is het moeilijk voor mij om objectief te blijven wanneer een nieuw album van mijn lievelingspersonage in de rekken ligt. Tekenaar Surzhenko kwijt zich zoals gewoonlijk heel goed van zijn taak. Ik zag in hem, meer dan in Fred Vignaux, de ideale opvolger van grootmeester Rosinski (die wel de covers blijft schilderen en zo de continuïteit waarborgt) om de hoofdreeks verder te zetten. Dat bleek dus niet het geval. Maar voor de ‘jonge jaren’ en die andere spinoff rond ‘Wolvin’blijft Surzhenko wel de vaste tekenaar. Zijn realisme komt heel dicht bij de stijl van Rosinski in de topjaren van de hoofdreeks. Scenarist Yann stopt heel veel elementen uit de Noorse mythologie in zijn verhalen. Ook nu zijn er talrijke voetnoten die duidelijk maken dat Yann zich echt wel heeft ingelezen in het wereldje. Walhalla, Nidhogg, Helheim, Midgard worden vermeld. Veel goden worden aanroepen als Odin, Thor, Loki en Frigg. Het verhaal zelf leest wel heel vlot. Voor je het weet ben je er doorheen. Niets mis mee maar een ‘grand cru’ is dit verhaal niet. De titel deed bij mij een belletje rinkelen. In 1986 verscheen Alle tranen van de hel, het derde album in de reeks XIII met een bijna identieke titel. De cultstatus dat dit album kreeg, zal wellicht niet voorbehouden zijn aan dit negende album van De jonge jaren van Thorgal. Lekker leesvoer. Geen complexe scenario’s. Dat mag ook al eens.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|