Tekst / tekeningen : Yann / Surzhenko
Le Lombard, 48 blz., SC : 9,50 euro / HC : 17,99 euro Liefde kan ook een marteling zijn Op het einde van het vorige album lieten we hoofdpersoon Thorgal dood achter. In dit verhaal doolt hij dus rond in het dodenrijk. Wanhopig is Thorgal op zoek naar manieren om alsnog uit de dodenwereld te ontsnappen en zich weer bij zijn liefje Aaricia te kunnen voegen. Om uit deze situatie te geraken, zal Thorgal een zware beproeving moeten ondergaan en een nog zwaarder offer moeten brengen. Een giftige schorpioen wordt zijn gids in het dodenrijk. Ondertussen blijft Aaricia tegen beter weten in elke dag de horizon afspeuren. Ze hoopt dat de drakkar met haar geliefde aan boord zal opdagen. In de tussentijd leert Aaricia de mysterieuze Grym kennen. Als wees werd deze jongen door een brutale viking uit Aaricia’s dorp opgevangen. Grym wordt enkel voor het vuile werk ingezet. Hij wordt echt als een paria beschouwd omdat hij als halfbloed is opgegroeid in de grotten. Als gevolg van het jarenlange werk in de donkere grotten is Grym ook volledig kleurenblind geworden. Hij voelt zich een mislukkeling. Aaricia wil hem overtuigen dat hij veel meer waard is. Met dit elfde deel valt het doek over de laatste nevenreeks van de saga van Thorgal. De twee andere nevenreeksen rond Wolvin en Kriss van Valnor eindigden al eerder. Nu blijft dus enkel nog de hoofdreeks over en af en toe een hommage-album door een andere tekenaar. Van de drie nevenreeksen heb ik altijd het meest gehouden van De Jonge Jaren. Dat lag vooral aan het tekenwerk van Surzhenko. De scenario’s van Yann waren zeker niet altijd top maar het tekenwerk ontgoochelde nauwelijks of nooit. De cover van dit laatste album is jammer genoeg niet meer van de hand van de oorspronkelijke tekenaar én mijn lievelingsstripmaker Rosinski. Door een onderling dispuut weigert Rosinski nog langer om covers aan te leveren voor albums waarvan Surzhenko de tekenaar is. Beide heren kunnen blijkbaar niet meer door dezelfde deur. Het is op dat vlak dus zeker niet te vroeg dat deze nevenreeks stopt. Het verrassende einde van dit verhaal kon ik wel erg smaken. Al moet je een kenner van de hoofdreeks zijn om te snappen wat ik bedoel. Kijk naar de laatste drie tekstloze plaatjes en let vooral op de kleuren… Dan zal er hopelijk bij vele Thorgal-liefhebbers wel een belletje gaan rinkelen. Yann verwijst hier naar één van mijn lievelingsalbums aller tijden. Die had ik niet zien aankomen, eerlijk gezegd…
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|