Tekst / tekeningen : Dubois / Kas
Le Lombard, Collectie Getekend, 100 blz., HC : 19,95 euro Kan je van een wolf een gezelschapshond maken? Duitsland in de 17de eeuw. De Dertigjarige Oorlog heeft het hele land verwoest. De katholieke Habsburgse keizer moet het opnemen tegen de legers van protestantse prinsen. Ook Frankrijk, Spanje en tal van andere Europese landen vechten mee. Waarom en tegen wie er gevochten wordt, weet al lang niemand meer. Overleven lijkt het enige wat nog telt… In deze context vormen de Gezichtslozen een aparte groep van huurlingen. Het zijn een zevental oorlogsveteranen die besloten hebben om hun wapens definitief neer te leggen. Ze dragen allen een masker om de dood te verbergen die in hun gezicht is gebrand. Ze ontdekken bij toeval een geïsoleerde magische vallei waar de mensen in vrede en rust leven in het gezelschap van bosgeesten en feeën, letterlijk afgeschermd van de oorlogsgruwel. Maar de peis en vree is van korte duur. Want zullen de ‘wolven’ binnen de muren zich wel aan het vreedzame leventje kunnen en willen aanpassen? Scenarist Pierre Dubois (schreef recent het geslaagde Sykes en Texas Jack) brengt in dit oneshot een mix van avontuur en actie en thema’s als liefde, integratie, verdraagzaamheid, opoffering, respect… uiteraard overgoten met een feeëriek sausje, toch wel zijn handelsmerk. Vernieuwend is het allemaal niet maar ik heb toch wel genoten van deze strip. Het tekenwerk van Kas ligt in de lijn van zijn vroegere werk. Kas koos bewust de weg van oneshots of korte reeksen in plaats van op het aanbod in te gaan de hoofdreeks Thorgal van zijn landgenoot en goede vriend Rosinski over te nemen. Dat getuigt van karakter. Het grote geld links laten liggen en elke keer opnieuw met andere scenaristen in zee te gaan en andere universums uit te werken. Zijn tekeningen ogen (op de beginpagina’s na) minder druk dan bijvoorbeeld het geval was in het tweeluik Het meisje van Paname. En dat vond ik een verademing. Er valt wel nog altijd heel wat te zien maar de leesbaarheid is verbeterd. Minpuntje is de cover. Ik snap dat men de dualiteit van het verhaal wilde tonen: het brute en gewelddadige van de oorlog enerzijds en het hoopvolle en zachte van de klaprozen anderzijds. Maar op de een of andere manier had ik het niet voor deze illustratie. Hopelijk houdt dit potentiële lezers niet tegen want het binnenwerk is het ontdekken zeker waard.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|