Tekst / tekeningen : Béka / Munuera
Dupuis, 56 blz., SC : 7,95 euro Hommage-album of nieuwe start? Londen, 1861. William Howard Russel is een journalist van The Times. Hij durft de zaken te beschrijven zoals ze zijn. Zo verslaat hij een staking in een Britse fabriek. Hij kiest vrij duidelijk de kant van de werknemers. Dat vinden de machthebbers in Groot-Brittannië maar niets. Daarom sturen ze hem de Oceaan over om verslag uit te brengen van de Amerikaanse burgeroorlog. Zo zijn de Engelsen van hem af. In de States zullen ouwe getrouwen Chesterfield en Blutch de begeleiders worden van Russel. Russel wil echt op het slagveld aanwezig zijn. Hij wil de lezers duidelijk maken welke de verschrikkelijke gevolgen oorlogen hebben. In die tijd waren zulke praktijken ‘not done’. Dit album is op alle niveaus een buitenbeentje. Tientallen albums lang was het brein achter De Blauwbloezen scenarist Raoul Cauvin en tekenaar Willy Lambil. Dit album is gemaakt door een nieuwe tandem, scenarist BeKa en tekenaar Jose Luis Munuera. Daarenboven verschijnt dit 65ste album zonder dat het 64ste album al verschenen is. Dat 64ste album zal het laatste van de hand van Raoul Cauvin worden. Veelschrijver Cauvin besloot recentelijk om ermee te stoppen. Tekenaar Lambil wil wel nog graag verdergaan. Kan je nog volgen? Wat de toekomst brengt, weten we vooralsnog niet. Wat mij betreft mag de gloednieuwe tandem BeKa en Munuera verdergaan. Ik houd wel van de zwierige en dus hippere, hedendaagse stijl van Munuera. Die past wonderwel (beter dan ik had verwacht eigenlijk) bij deze reeks. Het scenario van BeKa is wel gelaagder en wat complexer dan we gewend zijn. Zo zorgt de verhaallijn van Daisy, de jonge bazin van een weeshuis voor extra diepgang. Het feit ook dat Daisy een relatie heeft met een zwarte ex-slaaf maakt het nog allemaal wat complexer. Vandaar dat dit album vooral in de smaak zal vallen bij de iets oudere lezers. Er zijn ook opgemerkte cameo’s van Willy Lambil en Raoul Cauvin (blz. 36) en de looks van soldaat Bryan doen wel heel erg denken aan Guust Flater. Misschien is dit allemaal als hommage-album bedoeld maar ik vind dat hier meer in zit…
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|