Tekst / tekeningen : Yves H. / Hermann
Le Lombard, 56 blz., SC : 9,99 euro / HC : 17,99 euro Keihard brutaal begin van een tweeluik Het is al heel lang geleden dat Hermann nog eens een album maakte over het oude Rome. Op het einde van de jaren zeventig van de vorige eeuw tekende hij de twee eerste delen van de reeks Jugurtha die zich tijdens de 2de eeuw v. C. afspeelden. Voor zijn nieuwste tweeluik voert klasbak Hermann (86 jaar ondertussen!) ons naar de pogingen van de Romeinse legioenen om Schotland (toen het land van de Picten) te veroveren. Wie iets van de Romeinse geschiedenis kent, weet dat dit een vergeefse poging zal worden. Het hoofdpersonage is Melonius Britannicus, lid van het 22ste legioen. Melonius werd bij zijn geboorte achtergelaten als zoon van een Romeins soldaat en een prostituée. Een bastaard dus. Hij werd door de Romeinse legioenen opgevangen en groeide er op in een wereld van geweld, pijn, geschreeuw, haat en verraad. Toch is hij nu op zoek naar het spreekwoordelijke licht aan het einde van de tunnel. Hij is niet geliefd bij zijn collega-legionairs. Ze willen eigenlijk het liefst van hem af. Hun schrik voor deze moordmachine brengt hen zelfs op heel gemene ideeën. Dit verhaal is bijzonder gewelddadig. Het bloed druipt letterlijk van de pagina’s. De aquarelinkleuring van Hermann is hier wel heel erg grauw. Veel scènes spelen zich af ’s nachts of bij mistig weer. Dit beperkte kleurenpalet past hier dan ook prima bij. De weinige kleuren ontstaan door het rood van de Romeinse uniformen en het blauw op de gezichten van de Picten. Decors worden heel vaak compleet weggelaten. De laatste jaren doet Hermann dat wel vaker. Naarmate hij ouder wordt, puurt hij als het ware zijn eigen tekenstijl uit. Hij beperkt zich tot de voorgrond en laat onnodige details achterwege. Veel gevechten dus, veel bloederige scènes maar bijzonder weinig tekst. Dit is dan ook vooral een album om je volledig te laten onderdompelen in het rauwe verhaal van Yves H en dito tekenwerk van vader Hermann. Het begin van een tweeluik. Voor mij een geslaagd Hermann-album. Dat alleen al verdient een eervolle vermelding want de laatste albums van zijn langlopende reeks Jeremiah zijn echt niet meer de moeite waard. Zijn western Duke vond ik in het begin nog goed maar naar het einde kon die mij ook niet meer bekoren. Blij dat Hermann met Brigantus toont dat hij samen met zijn zoon nog altijd knappe verhalen kan maken die wel naar meer smaken.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|