Tekst / tekeningen : Bocquet & Fromental / Aubin
Blake en Mortimer uitgaven, 56 blz., SC : 11,99 euro Ook HC-versies: 39,99 euro (76 blz.) / luxe 61,50 euro (64 blz.) Geslaagd post-Jacobs verhaal Oeralgebergte, Kazachstan, 1963. Olga Mandelstam werkt er als archeologe. Ze is op het spoor van een legendarische nederzetting. Olga beweert restanten van de stad Arkaim te hebben ontdekt. Een Slavische stad die al 1800 v. C. ontstaan zou zijn. Dat zou betekenen dat Arkain ouder is dan de beroemde piramide van Cheops. Professor Mortimer wordt door Olga uitgenodigd om ter plekke te komen kijken. Mortimer is als amateur-archeoloog enthousiast. Aangekomen in de Sovjetunie ontdekken Olga en Mortimer geen eeuwenoude skeletten. Wel integendeel. Zeven lijken, die recent begraven werden, komen naar de oppervlakte. Ze vertonen ook allemaal dezelfde verminking: de huid van hun gezicht werd chirurgisch verwijderd en ze hebben ook twee kleine gaten in de achterhoofdsknobbel. Dit doet Mortimer denken aan de werkwijze van ene Julius Kranz. Kranz is een Duitse neurochirurg die pleitte voor elektro-chirurgische ingrepen bij patiënten met schizofrenie. Het lijkt er dus op dat iemand met het brein van deze personen heeft gespeeld. Kapitein Blake probeert op datzelfde moment in Oost-Berlijn uit te zoeken waarom een infiltrant daar vermoord werd. Blake en Mortimer zullen toch weer snel bij elkaar komen want Kranz blijkt ook een kliniek in Oost-Berlijn te hebben voor zijn gruwelijke hersenexperimenten. Koude Oorlog en achtervolgingen. Het doet allemaal James Bond-achtig aan. Ik heb dit album met plezier gelezen. Ik vind het een van de betere albums die verschenen zijn in het post-Jacobstijdperk. Tekenaar Antoine Aubin maakte in 2010 en 2013 al eerder twee albums van Blake en Mortimer. Hij brengt meer dan ooit een knappe ode aan de stijl van Jacobs. De pure klare lijn met heel gedetailleerde, verzorgde tekeningen liggen hem heel goed. De manier waarop hij historische gebouwen en auto’s tekent is schitterend. Check Point Charlie, de bekende Zimmerstrasse, Rathaus Schöneberg… Aubin brengt dit allemaal heel knap in beeld. Heb ik dan helemaal niets aan te merken op dit album? Toch wel. De cover vind ik niet echt geslaagd. Heel statisch, niet meteen uitnodigend. Maar er zijn genoeg fans die sowieso elk nieuw album van Blake en Mortimer aankopen. Dat er een vreemde loop met de tijd genomen wordt op blz. 37 vond ik ook opvallend. Mortimer slaagt erin om zich tijdens een achtervolging uit te kleden, een lijk uit te dossen met zijn kledij, het lijk via een open raam weg te brengen en zelf terug te keren om in de lijkkist te gaan liggen. Mortimer lijkt even de tijd te kunnen stilzetten. Er moet mij nog iets van het hart. Eeuwige loser Olrik duikt opnieuw op. Toch vreemd dat een slechterik het blijft proberen ondanks dat hij keer op keer het onderspit delft. Ik heb niet nageteld hoeveel keer Olrik in de voorbije 29 verhalen meespeelt. Maar het zullen er heel erg veel zijn. Booswichten in kinderstrips als Anatool (bij Jommeke) of Krimson (bij Suske en Wiske) doen dat ook maar daar is dat niet onlogisch. Voor een realistischere, ernstigere reeks als Blake en Mortimer begin ik dat stilaan vervelend te vinden. Het is stilaan tijd dat de toekomstige makers zich eens gaan bezinnen en op zoek gaan naar een nieuwe charismatische slechterik.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|