Tekst / tekeningen : Jean Dufaux / Christian Cailleaux & Etienne Schréder
Blake en Mortimer uitgaven, 56 blz., SC : 10,50 euro Te commercieel album? Professor Mortimer slaagt er niet in om het mysterie van de zogenaamde Mega Golf te doorgronden. Aan boord van een omgebouwd onderzoekschip krijgt hij meer te horen over de ‘Orpheus’, het ruimteschip dat Blake heeft vernietigd in het eerste album van dit tweeluik. Eeuwige vijand Olrik zat op het einde van dit album opgesloten in een psychiatrische kliniek na contact met het buitenaard wezen dat aan boord zat van de ‘Orpheus’. Mortimer probeert hem weer bij zijn verstand te brengen en ontdekt dat er nog een ‘Orpheus’ bestaat met aan boord ook een soort mensachtige alien, de ‘Moloch’ genaamd. Hij laat overal hiërogliefachtige boodschappen achter. De vrees bestaat dat Londen wel eens (opnieuw) in gevaar zou kunnen zijn. Het tekenwerk komt in de buurt van grootmeester en bedenker Jacobs maar ook niet meer dan dat. De achtergronden zijn allesbehalve even mooi uitgewerkt als de originele verhalen. Op blz. 53 zijn ze zelfs helemaal weggelaten!? Bij deel 1 zat Aubin nog achter de tekentafel. Dat viel toen beter mee dan wat Cailleaux en Schréder hier doen. De gezichten van de personages zijn soms echt moeilijk herkenbaar. Ook de anatomie bij bepaalde scènes klopt niet. Hier mag je toch meer van verwachten in een prestigieuze klare lijn-reeks als deze. Ik heb gelezen dat dit album in negen maanden is afgewerkt. Tja, dat kan je er ook aan zien… Gelukkig kan de prima inkleuring dit euvel ietwat verdoezelen. En de sfeer van Engeland in de jaren vijftig zit er wel heel voelbaar in. Op vlak van scenario had er best vermeld mogen worden dat dit in feite het tweede deel van een tweeluik is. Het vorige dateert al van 2013. Een (her-)lezing van dit verhaal is absoluut aan te raden voor je je tanden in het nieuwe album zet. Het esoterische en SF-gehalte van deel 1 wordt nu makkelijker verteerbaar, moet ik toegeven. Ik herinner me dat ik me hier wat aan stoorde zeven jaar geleden. ‘Een zoveelste Dufaux’-vehikel’ dacht ik toen. Het was een wel heel vergezocht vervolg op het mythische verhaal Het Gele Teken. Maar met dit album erbij, valt alles toch beter op zijn plaats. Toch zijn de hoofdpersonages Blake en Mortimer meer toeschouwer dan acteur in dit tweeluik. Ze slagen er niet in om enige vorm van invloed op de actie uit te oefenen. Dat vind ik toch wat vreemd. Liever dus één nieuw album om de drie jaar maar dan van een hoogstaand niveau op vlak van tekeningen en scenario dan dit. Maar commercieel moeten de erven Jacobs blijven geld opleveren en dat zal dan ook wel gebeuren met dit album. Er zijn voldoende trouwe en nostalgische kopers (daar reken ik mij ook bij) om ook van dit album een verkooptopper te maken. En de timing om dit album rond eindejaar te lanceren is uiteraard ook uitstekend gekozen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|