Tekst / tekeningen : Wilfrid Lupano / Jean-Baptiste Andreae
Daedalus, 56 blz., HC : 19,95 euro Afsluiter van een knappe poëtisch-surrealistische reeks Het witte konijn Polo is wanhopig na het verdwijnen van de knappe Dame van het Zand (Lees de voorgaande delen als je nu al niet meer kan volgen.) Polo laat een sneeuwstorm losbarsten en zo ontstaat een regelrechte klimaatramp. De hele wereld is bevroren behalve Kleingrutistan. Wanneer dit nieuws bekend raakt ontstaan immense stromen van klimaatvluchtelingen die onderzoek komen vragen in Kleingrutistan. De oorlogen die er voorheen woedden vallen plots helemaal stil. Het is te koud om elkaar te vermoorden en de bizarre oorlogsmachines zijn niet ontworpen tegen vrieskou. Nochtans moeten in dit soort omstandigheden anderen sterven om zelf langer te kunnen leven. Dat is toch de harde ongeschreven wet? Scenarist Lupano (bekend door reeksen als Krasse knarren, Alim de Leerlooier en De Engelsman die niet van vuurwapens houdt) heeft deze reeks helemaal op het lijf van stripmaker Andreae geschreven. Op basis van schetsen en proefontwerpen heeft Lupano deze wereld van ‘Azimut’ gecreëerd. Het duo schiep op deze unieke manier een bonte mix van personages. Zo zijn er personages die uit dromen lijken te komen (de knappe Manie) maar evengoed uit nachtmerries (de baron en zijn butler). Er zijn circuspersonages als de clown Augure en cartoony personages als het varkentje en het witte konijntje. Lupano en Andreae konden zich dus helemaal uitleven in een universum waar niets onmogelijk is. Het surrealisme is overal aanwezig: van de broeierige jungle via de droge woestijnen tot de eindeloze ijsvlaktes. In dit slotalbum voel je dat Lupano de menselijke wereld van vandaag een spiegel wil voorhouden. Het milieuactivisme, het egoïsme van ons allen, de zinloosheid van vele conflicten en oorlogen… het passeert allemaal in dit verhaal. Het oogt allemaal wat chaotisch maar de rode draad is toch het element van de ‘tijd’. Vele vragen hierover worden in deze reeks opgeworpen (maar zeker niet allemaal beantwoord). Kan je tijd stopzetten? Hoe kan je de tijd niet uit het oog verliezen? Hoe kan je tijd vereeuwigen in een kunstwerk? Aan de lezer om zelf hypotheses te maken. Er blijven dus op het einde van dit slotalbum best nog wat verhaallijntjes over. Toch hoeft er van mij niet meteen een tweede cyclus te komen. Er valt genoeg te beleven in deze vijf albums. Na het dichtslaan van deze strip had ik meteen zin om de voorgaande vier delen er nog eens bij te nemen. Er zijn sowieso flink wat details die ik bij een eerste lezing niet heb gezien en het ontdekken meer dan waard zijn. Nog één leuk detail dat me nu pas echt opviel: op de cover is de tekening omgeven door een steampunkachtig kader. Ik dacht dat Andreae bij elk album hetzelfde kader had gebruikt. Niet dus. Neem er alle albums gerust eens bij en laat je ook hier verrassen naar het oog voor detail die Andreae in deze reeks heeft gelegd. Ik was al fan van zijn twee vertaalde drieluiken Hartenvreter en Mechanisch Land maar met Azimut is hij nog hoger gestegen op de ladder als toptekenaar. Waar zal dit eindigen?
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|