Tekst / tekeningen : David B. / Alberto Giorgini
Casterman, 48 blz., SC : 8,50 euro Waarom nog een tweede poging? Alex en zijn eeuwige metgezel Enak vragen Eunones, de koning van de Sarmaten, om hulp. De Romeinse keizer is verwikkeld in een hevige strijd met de Daciërs en de Parthen. Eunones kan slechts een handjevol gezanten kan missen. Ondertussen is er ook liefde in het spel want Amage, een Sarmatische krijgster, is stapelgek op Alex. Er is ook nog plaats voor een oude bekende. De reuzin Niemand leerde Alex al kennen in album 36. Ze is opnieuw van de partij. Deze keer kidnapt ze Alex om te helpen met zoeken naar een enorm paard dat haar gewicht zou kunnen dragen… Twee jaar geleden maakte de tandem Giorgini-David B. al een album in deze klassieke historische reeks. Ik herinner me dat ik er niet meteen wild van was. Noch het verhaal noch het tekenwerk konden me toen bekoren. Spijtig genoeg is mijn mening na het lezen van hun tweede ‘Alex’-album niet veranderd. Alex is altijd een reeks geweest die houterig en stijfjes overkomt. Een reeks waar vloeiende actie ver te zoeken is. Maar de personages zijn normaalgesproken anatomisch wel goed getekend en er is sowieso oog voor heel veel details. Dat kan je helemaal niet zeggen van de stijl van Alberto Giorgini. Het lijkt wel alsof hij alleen maar lelijke verwrongen gezichten kan tekenen. Man man wat viel het tekenwerk tegen. Ook het geflipte scenario van David B. past totaal niet in het concept van deze reeks. Alle esthetiek en alle vertrouwde elementen lijken overboord te zijn gegooid. Wat heeft de makers bezield om na hun povere poging in 2018 nu opnieuw een album te maken? Dit album staat heel ver van het hoge niveau van de klassieke reeks. Hopelijk draait bedenker en geestesvader Jacques Martin zich niet om in zijn graf. Maar ik vrees er toch voor… Het was beter geweest om beide albums van Giorgini en David B. onder te brengen in een soort ‘hommage’-reeks. Dan had niemand er iets over kunnen zeggen. Nu doorbreken deze twee albums toch het ritme en de vertel- en tekenstijl die we gewend zijn. Nostalgische lezers van het eerste uur als mezelf blijven de albums kopen maar wat mij betreft mogen Giorgini en David B. nu écht wel stoppen met ‘hun’ albums. Tekenaars Jailloux en Venanzi in combinatie met scenarist Bréda kunnen mij in deze reeks veel meer bekoren de laatste jaren. Een ezel stoot zich geen twee keer… euh drie keer aan dezelfde steen, toch?
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|