Tekst / tekeningen : Yslaire
Glénat, 72 blz., HC : 16,95 euro Langverwacht album We belanden in 1857. Bernard-Marie Samber groeit op bij zijn strenge tante in La Bastide, het ouderlijke huis van de Sambers. Hij heeft dagelijks nachtmerries. Zijn tweelingzus Judith, die volgens haar moeder zogezegd stierf bij de bevalling, vertoeft in een Parijs weeshuis. Na het drama dat hun ouders is overkomen, proberen ze zo elk hun eigen weg te vinden in het leven. Alhoewel er drie verhaallijnen door elkaar lopen, ligt de focus toch vooral op dat van Judith. Ze leert Giuseppe en Kazimir kennen, twee straatschoffies die via schoorstenen diefstallen plegen. Ze vindt ook snel onderdak bij pleegouders. Maar ook deze nieuwe situatie zorgt niet meteen voor rozengeur en maneschijn in Judiths leven. Integendeel zelfs… pleegvader Eugène maakt avances naar haar. Het is van 2011 geleden dat het vorige album in de hoofdreeks van Samber verscheen. Tussendoor werkte Yslaire met verschillende tekenaars samen om vorm en inhoud te geven aan de nevenreeks De oorlog van de Sambers. Dit leverde vooral mooie albums op om naar te kijken maar vaak met een bijzonder complexe intrige. Ik heb het altijd meer gehad voor de hoofdreeks. Het eerste album verscheen al in 1986 en was een instantklassieker met bijzonder hoge verkoopcijfers. We zijn nu dertig jaar en zeven albums later. Yslaire koos ervoor om dit eerste album van de laatste cyclus weer helemaal op de ouderwetse manier te maken met potlood en papier. Geen digitale snufjes, waarop Yslaire de voorbije jaren prat gaat, dus deze keer. Dat brengt dit album naar eenzame hoogtes. Nog meer dan ooit toont Yslaire waarin hij excelleert: het realistisch vertellen van een gelaagd, sensueel en bijzonder aangrijpend familie-epos. Bekijk de tekstloze pagina’s 39, 40 en 41 en je snapt meteen wat ik bedoel. Het was het wachten meer dan waard.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Rodolphe / Léo / Marchal
Dargaud, 48 blz., SC : 7,95 euro Een albino in de jungle Brazilië, midden vorige eeuw. MI6-agente Katy Austin vertrekt naar de Braziliaanse jungle. Daar probeert ze het spoor terug te vinden van een groot albino-achtig wezen dat een lokale fotograaf wist vast te leggen op de gevoelige plaat. Kort na deze opname wordt de fotograaf echter dood aangetroffen bij de polikliniek van de Britse dominee Laughton in het midden van het Amazonegebied. Kathy zal proberen te ontdekken wie of wat dat wezen is, waar hij vandaan komt en wat hij uitspookt tussen de zogenaamde Yanomami, een kannibalistische indianenstam. Avontuur, mysterie, functioneel (?) naakt en een blij weerzien met Kathy Austin en piloot Hank Grabble: alle elementen zijn aanwezig voor alweer een halfuurtje heerlijk vertoeven in het boeiende Léo-universum. Amazonia wordt beschouwd als de derde cyclus na Kenya en Namibia. Zowat alles wat Léo uit zijn pen of potlood tovert, kan mij vanaf het eerste album boeien. Dat is voor Amazonia ook het geval. Tekst / tekeningen : Dorison / Rosinski
Le Lombard, 48 blz., SC : 7,95 euro Water is vuur Het verschijnen van een nieuw album van Thorgal is voor mij altijd een bijzondere gebeurtenis. De reeks is net even oud als ikzelf. Het is mijn lievelingsreeks en tekenaar Rosinski is en blijft mijn favoriete stripmaker. Redenen genoeg dus om vol spanning en met grote nieuwsgierigheid uit te kijken naar dit 35ste album van de moederreeks. Het vorige album dateert al van 2013. Rosinski kampte de voorbije jaren met zware gezondheidsproblemen enerzijds en anderzijds was er ook de aanstelling van Xavier Dorison als nieuwe scenarist voor de reeks. Dorison moest van uitgever Le Lombard terug naar de basis van de reeks, de basis die de reeks eind jaren zeventig van de vorige eeuw deed ontstaan en succesvol heeft gemaakt. Het accent moest opnieuw op het avontuurlijke liggen en vooral op het diepmenselijke. De onderlinge relatie tussen de personages moest meer op de voorgrond komen. Is Dorison daarin geslaagd met dit album? Gedeeltelijk wel. Maar toch heeft hij nog niet voor de volle 100 % zijn stempel kunnen drukken. Hij moest dan ook eerst de eindjes aan elkaar knopen die de vorige scenarist Yves Sente had voorzien. Dorison probeert het Bag Dadh-verhaal in één album af te ronden en je voelt dat het volgende album pas écht zijn stempel zal dragen. Dit 35ste album is dus een soort overgangsalbum geworden. Ook tekentechnisch voel je dat Rosinski niet meer op het toppunt van zijn kunnen staat. Bepaalde decors zijn wel heel summier geschilderd en beperken zich tot grote gekleurde vlakken met weinig tot geen details. Het verhaal zelf? Thorgal moet proberen zijn zoon Aniël uit de klauwen van de rode magiërs te bevrijden en naar ‘zijn’ Northland terug te brengen. Om deze opdracht te volbrengen, stroomt er bloed en zullen er veel offers gedaan moeten worden. Nog één album in deze moederreeks en dan vloeien tegelijk de nevenreeksen Wolvin en Kriss van Valnor samen. Benieuwd hoe dat allemaal zal verlopen. En of Rosinski zal doorgaan met de hoofdreeks is ook nog niet gezegd. In een recent interview vertelde hij wel dat Thorgal ook na zijn dood mag verder blijven bestaan. Tekst / tekeningen : Valmour / Venanzi
Casterman, 48 blz., SC : 7,95 euro Terug naar het roemrijke verleden van Jacques Martin Terwijl Julius Caesar diep in de schulden in de Alpen verblijft, probeert zijn rivaal Pompeius de Romeinse senaat om te kopen om te verhinderen dat Caesars consulaat zou verlengd worden. Pompeius heeft veel macht in Rome en staat aan het hoofd van vijftien legioenen. Caesar roept zijn vertrouweling Alex ter hulp. Alex vertrekt op geheime missie naar Rome om op zijn beurt te proberen om de senatoren te ‘bespelen’ in het voordeel van Caesar. Toch is er bij zijn aankomst in Rome geen spoor te bekennen van een nakende burgeroorlog. Er is alleen feestgedruis: de Saturnaliën zijn net begonnen. Alex zal het onderste uit de kan moeten halen om de Romeinse republiek van zijn ondergang te redden. Met dit vijfendertigste album grijpen scenarist Pierre Valmour en tekenaar Marco Venanzi terug naar één van de meest legendarische albums uit de reeks, ‘De Verloren Legioenen’ uit 1969. Er wordt af en toe naar dit album verwezen en ook qua situering in de tijd is dit nieuwe album in deze periode te situeren. Door de aanwezigheid van vrouwelijk schoon als Tullia en Aegyptia kan je wel merken dat dit een recenter verschenen album was. Voor de rest blijft tekenaar Venanzi heel trouw aan de strakke en lijnvoering van Jacques Martin. De naumachie of zeeslag in het amfitheater is heel knap in beeld gebracht en kan onmiddellijk in mijn lespraktijk als leerkracht geschiedenis worden gebruikt. Een ‘old school’-Alex-album dus. Veel tekst, weinig gevoelens en strak tekenwerk. Ietwat gedateerd als je flitsende albums over de Klassieke Oudheid voor de geest haalt als Murena en vooral Adelaars van Rome. Maar voor de fans van het eerste uur toch nog altijd meer dan de moeite waard. |
Archives
April 2024
|