Tekst / tekeningen : Jean Dufaux / Paul Teng
Dargaud, 56 blz., SC : 11,99 euro Het hart van het kwaad Na de onverwachte dood van hun chef Sobold stuurt de clan van de Greenwalds een boze delegatie naar het kasteel van Lord Heron. Ze willen een mogelijke verklaring voor de plotse dood van hun leider. Koningin Sioban zal alle zeilen moeten bijzetten om de vrede tussen haar stam van de Sudenna’s en die van de Greenwalds te handhaven. Haar nicht, de bloedmooie maar onbetrouwbare Aylissa, speelt in dit broze evenwicht ook een heel belangrijke rol. Zij was immers getrouwd met de overleden Sobold en tegelijk ook dochter van Lord Heron. Sioban en haar raadsman, de oude maar wijze Seamus, rekenen voor het behouden van de vrede ook op de Nidhogg. We leerden dit monster al in het vorige album kennen. Het beest gehoorzaamt aan wie de zogenaamde Harfingg-staf bezit. Voorlopig is die staf in handen van Sioban maar de vraag is hoe lang nog… In 1993 leerde ik voor het eerst Sioban kennen in de eerste cyclus van De Klaagzang van de Verloren Gewesten. Tekenaar van dienst was toen Grzegorz Rosinski. Tot op vandaag nog altijd mijn favoriete stripmaker. Toen Delaby en Tillier de andere cycli tekenden, bleef ik fan. En ook de laatste tekenaar die aan boord sprong, de Nederlandse stripmaker Paul Teng, doet het fantastisch. Ik had vorig jaar een uitgebreid interview met hem voor het magazine Stripschrift. In zijn tweede album bevestigt hij al het goede van het eerste verhaal. Sioban als koningin van de Sudenna’s in een wereld vol duistere krachten, verraad, gruwel en monsters. Heerlijk gewoon. De keuze voor Teng is fantastisch. Wat een sterk realistisch tekenaar is hij toch. Pagina’s vol paarden en gevechten, middeleeuws interieur van kastelen... Er zijn makkelijkere zaken om te tekenen, denk ik. De pagina’s waarin de vuurspuwende Nidhogg in beeld komt zijn echt adembenemend. Grote klasse! De cover is knap maar de vuurrode kleur van de jurk van Aylissa doet wel nergens mee in het verhaal. Vreemd.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Legendre / Cambré
Standaard Uitgeverij, 48 blz., SC: 8,99 euro Tijdreizen à volonté 1544. Op het eiland Amoras is het heel onrustig. De spanningen tussen de zogenaamde ‘Mageren’ en ‘Vetten’ lopen hoog op. Niemand minder dan eeuwige slechterik Krimson zit hier voor heel veel tussen. Door middel van tijdreizen stookt hij ruzie tussen de twee bevolkingsgroepen op Amoras. Haatzaaien is dan ook één van de grootste talenten van Krimson. Hij wil zelf naar Amoras verhuizen maar daarvoor moet het daar eerst ‘ontvolkt’ worden. De ideale manier volgens hem is het uitlokken van een burgeroorlog zodat de Mageren en de Vetten elkaar uitmoorden. Er wordt heel veel heen-en-weer geflitst tussen heden en verleden dit elfde album. De tijdmachines draaien echt overuren. Ik val in herhaling maar ook dit album kon alle hoge verwachtingen inlossen. Wat lees ik deze reeks erg graag. Het valt me ook op dat ik sneller een album van De Kronieken herlees dan de strips uit de originele reeks Amoras. Het tekenwerk van Cambré is opnieuw heerlijk om naar te kijken. De spectaculaire scène met de brand aan het begin zet meteen de toon. Ook in het neerzetten van knappe decors is Cambré een meester. Let maar eens op de plaatjes met het Antwerpse Havenhuis en de scène in de haven zelf. Leuke knipoog ook naar de mythische cover van De schat van Beersel, één van de Suske en Wiske-verhalen uit de zogenaamde ‘Blauwe Reeks’. Oh ja, de inkleuring van dit album is van de hand van stripmaker Hamo (pseudoniem voor Pierre-Yves Berhin) die ons recent verblijdde met het drieluik Twee jaar vakantie. Go check it out, hij doet het uitstekend! Tekst / tekeningen : Marc Legendre / Fabio Bono
Standaard Uitgeverij, 32 blz. : 7,50 euro Het noodlot vindt altijd zijn bestemming Bastaard Gwion van Deurne (die we in het vorige album leerden kennen) heeft één droom: de nieuwe Merlijn worden. Dat is een probleem want ook Allis, de knappe roodharige vriendin van Johan, aast op de post van Merlijns opvolger. Gwion ziet maar één optie: Allis moet sterven opdat hij de nieuwe Merlijn zou kunnen worden. Nog één zin meer typen en ik had het hele album verteld. 32 bladzijden (eigenlijk 30 zonder titelblad en colofon) zijn al jaren veel te weinig om een verhaal met ‘body’ te vertellen. Dit wordt nu wel heel pijnlijk duidelijk. Deze keer is er geen tekst te zien op zeven bladzijden van de dertig. Dan ben je wel héél erg snel door een strip van ruim zeven euro heen. Vorig jaar liet scenarist Legendre weten dat hij wou stoppen al scenarist van De Rode Ridder. Hij schreef ruim veertig albums bij elkaar. Het volgende album, album 277, zal zijn allerlaatste verhaal worden. Het album zal Tiran de Barbaar heten en wordt begin februari 2023 in de winkel verwacht. Ondertussen raakte bekend dat Peter Van Gucht (vooral bekend als scenarist van Suske en Wiske) de pen zal overnemen vanaf deel 278. Van Gucht is een logische keuze. Hij schreef eerder al twee verhalen voor de Rode Ridder toen tekenaar Claus D. Scholz nog actief was. Recent lanceerde hij de spin-off Galaxa met tekenaar Romano Molenaar. Nog een laatste nieuwtje: vanaf 2023 wordt het aantal pagina’s van 32 opgetrokken naar 40. Oef! EINDELIJK! Dat zal de nieuwe scenarist de broodnodige ademruimte geven om wat diepgaandere verhalen te bedenken. Het tekenwerk van Fabio Bono gekoppeld aan de sfeervolle inkleuring van Fogolin bleven gelukkig wel al die jaren overeind. Dus een fan ben ik sowieso gebleven. Maar ik begrijp de kritiek dat zeven euro te veel is voor een strip waar je op een tiental minuten doorheen bent. |
Archives
April 2024
|