Tekst / tekeningen : Cordurié / Vukic
Daedalus, 56 blz., HC + SC Duik in het complexe verleden van Apollo Na eerdere vertellingen over ondermeer Sisyphus, Prometheus en Belphoron brengt de blinde Homeros ons voor de tiende en laatste keer een verhaal uit de Griekse mythologie. Deze keer speelt de god Apollo de echte hoofdrol. Na de zoveelste poging om zijn vader, oppergod Zeus, te vermoorden moet Apollo voor het godentribunaal op de Olymposberg verschijnen. Zeus is niet puur op wraak uit. Hij wil vooral begrijpen wat de motivatie is voor Apollo’s moordplannen. Zeus wil snappen waar die plotse ommekeer in het karakter van zijn zoon vandaan komt. Daarom ontbiedt hij rasverteller Homeros bij hem op de Olympos. Homeros dist het ene na het andere verhaal op uit het verleden van Apollo. Zeus hoopt dat hij door deze verhalen een rechtvaardig en eerlijk oordeel zal kunnen vellen over het lot van Apollo. Scenarist Sylvain Cordurié was ook al verantwoordelijk voor het zesde album in deze conceptreeks. Tekenaar Vukic tekent hoofdpersoon Apollo in een wel erg gespierde versie. Een soort Marvel-superheld die met blote vuisten allerlei mythologische monsters te lijf gaat. Dat hoeft op zich niet te verbazen aangezien Vukic vooral een verleden heeft als comic-tekenaar. Zijn pagina’s zijn flitsend, hij doorbreekt meermaals het klassieke kaderstramien en smeert soms heel grote tekeningen uit over twee volledige pagina’s. Dat leidt soms tot heel knappe overzichtstekeningen zoals helemaal aan het begin wanneer Homeros op de Olympos ontvangen wordt te midden van alle Olympische goden. Maak een poster van deze twee pagina’s en ik hang hem in mijn geschiedenislokaal. Als fan van het eerste uur van Orakel kan ik gerust zeggen dat dit laatste album niet het sterkste is maar de hele reeks achteraf beschouwd loont heel erg de moeite van het lezen/kopen. De vertaalachterstand is weg. Check. Een reeks die volledig is. Dat doet mijn stripverzamelhart deugd. Niets vervelender dan onafgewerkte reeksen in mijn collectie die door nalatige uitgeverijen niet meer worden verder vertaald of waarbij je als lezer jaren vruchteloos wacht op een mogelijke verderzetting in het Nederlands.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Jean-Blaise Djian / David Etien
Daedalus, 56 blz., SC + HC Wie is de jager en wie is de prooi? 1894. Na drie jaar geheime oorlog wil de beroemde detective Sherlock Holmes naar zijn vertrouwde Baker Street terugkeren. Toch moet hij eerst nog één klus klaren. Na eerder Blackstone en Keenes uit de weg te hebben geruimd moet nu ook nog kolonel Moran, de laatste en meest gevaarlijke luitenant van de overleden professor Moriarty, verdwijnen. Moran laat dit uiteraard niet zomaar gebeuren en laat zijn groepje moordenaars los onder leiding van Deadeye. Gelukkig kan Sherlock ook nu weer rekenen op zijn sidekick Watson en Billy, Charlie, Black Tom en katje Winston. Ik leerde deze serie pas kennen nadat er al drie albums verschenen waren in het Nederlands. Het was een goeie kameraad die me tipte over deze serie. Sinds die dag ben ik fan. Normaal heb ik het niet zo voor detectivereeksen maar het tekenwerk van David Etien trok me in dit geval toch over de streep. Die zijn zo sterk, zo dynamisch, zo aantrekkelijk… ik moest wel overstag gaan. Tekenaar David Etien amuseert zich enorm met deze serie en dat zie je op elke pagina. Of het nu gaat over de omgeving van de Britse elite of over de marginale wijken van de armoezaaiers en migranten in East End, David Etien brengt alles zo magistraal in beeld. Je kijkt gewoon je ogen uit. Zijn pagina’s zijn heel energiek. Je kijkt bijna naar een film. David Etien speelt met kadrering en zoomt uit en in op precies de juiste momenten. Knap, heel erg knap. Met het scenario van Djian gaat het ook crescendo. De spanning is mooi gedoseerd. Alle verhaallijnen krijgen aandacht en worden mooi verder uitgediept. De dialogen zijn af en toe wel lang maar dat remt een vlotte leesbaarheid in geen geval af. Nog één album te vertalen en we zijn weer helemaal mee. Tekst / tekeningen : Jarry / Maconi
Daedalus, 56 blz., HC + SC Trio tegen het kwade Boself Beloënn is de meester van de wortels. Hij leeft teruggetrokken als kluizenaar diep in de bossen en waakt er over oude bomen. Laëdyss is een jonge jaagster. Ze vraagt Beloënn om hulp nadat haar clan is uitgemoord en de overlevenden geveld zijn door een vreemde ziekte. Samen met dwerg Kadra, een metgezel van Beloënn, trekken ze er met zijn drieën op uit om naar het zuiden te trekken. De oorzaak van alle miserie zou immers in het bos van koningin Ora liggen. Ora is in de magische ban van de boosaardige Zwarte Elfen. De grootst verdienste van dit album is dat het een verhaal is dat écht wel op zichzelf staat en gerust helemaal los van de andere albums gelezen kan worden. Ideaal leesvoer dus voor lezers die nog niet zo vertrouwd zijn met het steeds verder uitdijend universum van de werelden van Arran. Enig minpuntje op vlak van het verhaal is dat de grote finale wel heel lang wordt opgespaard en daardoor naar mijn gevoel te snel op het einde wordt afgehaspeld. Het tekenwerk van Maconi kon me minder bekoren. Hij wisselt te vaak bijzonder sfeervolle en knappe pagina’s af met middelmatig tot zelfs zwak tekenwerk, vooral dan bij het weergeven van vaak geforceerde (lees: mislukte) expressies op de gezichten van de personages. Toch kon dit voor mij het plezier niet drukken. In het Frans verscheen dit jaar deel 26 in deze reeks. Langzaam maar zeker knabbelen wij als Nederlandstalige lezers dus onze vertaalachterstand af. Ik blijf fan. Tekst / tekeningen : Istin / Duarte
Daedalus, 56 blz., HC + SC De reus en de wees Tyrom is een mysterieuze, kolossale kluizenaar. Hij woont ver van alle beschaving in het bos. Contact met anderen is er nauwelijks. Daarenboven lijdt Tyrom aan een hardnekkige vorm van geheugenverlies. Hij kan zich nauwelijks nog iets uit zijn verleden herinneren. Daar komt door de ontmoeting met Shannon verandering in. Shannon is een jong meisje uit Castlelek, het onafhankelijke gebied in het noorden van Arran. De mensen wonen daar in peis en vree in een bijzonder rustige omgeving. Die rust zou wel eens snel voorbij kunnen zijn wanneer koning Gerald binnenvalt om zijn grondgebied nog wat te vergroten. Dit album is het eerste van een gloednieuwe serie binnen het universum van ‘De Werelden van Arran’. Een update voor wie dreigt het noorden te verliezen in de waterval aan albums de voorbije jaren: in de allereerste reeks Elfen zijn ondertussen 22 albums verschenen. Daarna volgde de serie Dwergen, waar inmiddels 12 titels vertaald zijn en daarop volgde de serie Orks & Goblins waarvan 6 albums beschikbaar zijn. Met Magiërs ontstaat dus een vierde serie. In totaal staan al vier albums op de achterflap aangekondigd. Alles draait rond de vier zogenaamde ‘paden van de magie’. In dit eerste album staan de elementen centraal. Later volgen nog albums rond de geheimzinnige runentekens, de necromantie (oproepen van doden) en de alchimie. Dit eerste album vond ik niet bijster origineel. Je hebt de hele tijd het gevoel dat je het wel allemaal eens ergens anders hebt gelezen of gezien. Toch werd ik op de een of andere manier in het verhaal meegetrokken. Het tekenwerk van oudgediende Duarte (die in de hoofdreeks Elfen ook de albums rond de Blauwe Elfen voor zijn rekening neemt) blijft heel aantrekkelijk om naar te kijken. Het sfeervolle tekenwerk zorgt ervoor dat het wat mager uitgevallen scenario van topschrijver Istin minder opvalt. Geen blitz-start maar mijn interesse is wel groot genoeg om uit te kijken naar de vertaling van de volgende delen. In het Frans zijn al drie albums van Magiërs verschenen. Tekst / tekeningen : Bec / Bufi
Daedalus, 56 blz., SC : 8,95 euro Reddingsoperatie op grote diepte We leerden in de vorige acht delen de hybride oceanologe Lou Melville kennen. Lou kan onder water ademen dankzij kieuwen en ze is ook in staat om met haaien te communiceren. We zijn nu opnieuw dertien jaar later en Lou is inmiddels volwassen. De Roemeense miljardair Feirsinger alias de ‘eeuweling van de Karpaten’ die Lou aan zijn fantastische verzameling zeewezens wilde toevoegen, is overleden. Lou wordt de erfgename van zijn immense bezit. Lou is op missie om op een diepte van vierduizend meter de onderwaterstad Plato te exploreren met de Leviathan, een revolutionaire onderzeeër. Maar het noodlot slaat toe en de Leviathan raakt vast te zitten. Dat was de cliffhanger op het einde van het vorige album. Het is nu aan hoofdpersoon London Donovan om met een recyclage-duikboot te proberen om Lou en haar bemanning te redden. Op een diepte van 4700 meter is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het toegangsluik van de Leviathan is geblokkeerd omdat hij bedolven werd door een lawine van rotsen. Ook de reactor raakte zwaar beschadigd en staat op het punt te ontploffen. Lou en haar crew zitten dus vast in een tikkende tijdbom. Alsof dat nog niet genoeg is wordt de duikboot van Donovan bij een tweede poging om de Leviathan los te krijgen, aangevallen door een oude bekende: de reusachtige Megalodonhaai. Best wel wat actie dus in dit voorlaatste deel van de cyclus. Maar toch ook veel tekst. Veel dialogen die maar heel weinig nieuwe elementen toevoegen aan het verhaal. Er zat minder vaart in dit album dan ik gewend ben in deze reeks. Door de vele flashbacks moet je als lezer je hoofd er bijhouden. Zeker niet het beste album uit de reeks. Een middelmatig album zelfs. Hopelijk breit deel 10 er toch nog een mooi en spannend einde aan. In het Frans is dit laatste album vorig jaar al. |
Archives
April 2024
|