Tekst / tekeningen : Peter Van Gucht / Luc Morjaeu
Standaard Uitgeverij, 48 blz. : 7,50 euro Druk, druk, druk! Lambik viert zijn verjaardag. Van Tante Sidonia krijgt hij een ingelijste oude stadskaart van Antwerpen cadeau. Lambik is in de wolken, zeker wanneer hij een mysterieus kruisje op de kaart ontdekt. Lambik is ervan overtuigd dat daar een schat te vinden is. In het huidige Antwerpen is op de aangeduide plaats niets spectaculairs te vinden. De kaart dateert uit 1585. Daarom wil Lambik met zijn vrienden naar de 16de eeuw teruggeflitst worden om in het verleden op schattenjacht te gaan. Dit album van Suske en Wiske kadert in een brede campagne rond het succesvolle televisieprogramma ‘Het Verhaal van Vlaanderen’. Het tv-programma vertelt in tien afleveringen over de geschiedenis van onze streken van de prehistorie tot vandaag. Elke zondag kijken meer dan anderhalf miljoen mensen naar dit programma. Als geschiedenisleerkracht kan ik dit alleen maar toejuichen. In prime time op de nationale televisie kiezen dus meer dan anderhalf miljoen Vlamingen ervoor om geschiedenisles te krijgen. Heerlijk! Dat publiekslieveling Tom Waes het programma een gezicht geeft, draagt zeker bij tot het succes. Ik ben niet meteen de grootste fan van Waes maar als zijn gezicht ervoor zorgt dat geschiedenis uit haar stoffige imago getrokken wordt, dan ben ik daar heel blij om. Dit nieuwste album van Suske en Wiske draagt ook het logo van ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ op de cover. Over het algemeen heb ik een zwak voor de albums van Suske en Wiske waar een historisch personage centraal staat. Ik denk hierbij spontaan aan album waar Rubens, Van Gogh, Antoon Van Dyck, Mozart, Mercator, Bosch en Rembrandt een belangrijke rol speelden. Ik heb die allemaal gelezen en in mijn verzameling opgenomen. Deze keer draait alles rond de Antwerpse drukker Christoffel Plantijn. Zijn uitgeverij, de ‘officina plantiniava’ groeide uit tot de grootste uitgeverij van de 16de eeuw ten tijde van koning Filips II van Spanje. Hij opende ook een uitgeverij in het Nederlandse Leiden. In dit verhaal zien we hoe Plantijn geen partij wilde kiezen. Hij drukte zowel voor de katholieken als ook voor de ‘ketterse’ protestanten. Wat me opviel was het gedetailleerd uitwerken van de historische decors. Zo is het genieten van strook 1 en strook 8 waar een mooi zicht op het Antwerpen van vroeger en het Antwerpen van nu te zien is. Verder duiken ook het Antwerpse stadhuis en het Steen in het verhaal op. Daar is duidelijk heel veel werk ingestoken. Als ik me niet vergis is dat het werk van Christian Verhaeghe. De personages daarentegen lijken hier en daar op haastwerk en vooral ook ‘knip- en plakwerk’. Bepaalde personages keren in exact dezelfde houding terug op verschillende pagina’s, alleen wat kleiner of wat groter. De inkting van de hoofdpersonen is op sommige pagina’s heel dun. Dat stoorde echt. Op bepaalde bladzijden is dat heel opvallend. Bijfiguren zijn vet omlijnd, terwijl Suske, Wiske en Lambik met heel fijne zwarte lijntjes omringd zijn. Raar… maar vooral onprofessioneel. Toegegeven, een album van Suske en Wiske is het resultaat van een groep mensen. Maar enige vorm van continuïteit zou toch mogen voor nog altijd één van de bekendste Vlaamse stripreeksen. Wat ik wel leuk vond is het spelen met het lettertype in de tekstballonnen. De teksten van Plantijn ogen chiquer (‘Ik druk mijn tekstballonnen zelf!’) in tegenstelling tot de teksten van de andere personages. En Suske en Wiske evolueren mee want ze hebben nu een app op hun telefoon om teruggeflitst worden wanneer ze dat willen. Zeker geen slecht album maar als je echt een strip wil lezen die in de sfeer baadt van het televisieprogramma, zou ik toch voor het tweeluik van Frodo De Decker (tekenaar) en Harry De Paepe (scenarist) kiezen. Een bespreking van het eerste deel hiervan lees je ook op deze blog.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Gloris / Mouclier
Daedalus, 56 blz., HC : 21,95 euro Het is eenzaam aan de top Caesarion, het zoontje van Cleopatra en Julius Caesar, is ondertussen al flink gegroeid. Voor een groep machtshebbers in Rome is de kleine Caesarion een doorn in het oog. Wanneer Julius Caesar vermoord wordt in de senaat, stijgt de spanning nog meer. De dictatuur lijkt voorbij. Tijd voor verandering dus. Alleen Cleopatra vormt nu nog een obstakel. Als de republiek opnieuw herrijzen, moet ook Cleopatra’s hoofd rollen. Eén van Caesars vertrouwelingen, Marcus Antonius, helpt Cleopatra om te ontsnappen uit Rome (het bekende verhaal met het vloertapijt op blz. 20 - 21, weet je wel…). Cleopatra reist op die manier naar haar thuisland terug. In Egypte blijkt de oogst al twee jaar na elkaar mislukt. Ook daar zal Cleopatra met de nodige problemen te maken krijgen. Octavianus, de achterneef van Caesar, erft drie vierde van Caesars middelen. Marcus Antonius is één van de weinigen die oprecht verdrietig is over de dood van Caesar. Hij krijgt de steun van het gewone volk van Rome, het zogenaamde plebs. Samen met de gouverneur van Gallië, Lepidus, vormen Octavianus en Marcus Antonius het tweede triumviraat. Ze willen de macht over de ontelbare Romeinse provincia verdelen. Deze minireeks van vier albums is geschreven door het scenaristenduo Marie en Thierry Gloris. Ze weten waarover ze het hebben. Ik geef zelf bijna vijfentwintig jaar les over Cleopatra. Van een reeks als deze kan ik dus enorm genieten. In dit voorlaatste album vertellen ze over de moeilijke, bijzonder delicate overgang van Cleopatra na de onverwachte moord van Caesar. Deze periode had best de zwanenzang kunnen zijn voor Cleopatra. Maar door heel specifieke en sluwe keuzes was dat niet het geval. De variatie van plaatsen -soms Rome, dan weer Alexandrië in de Nijldelta en ook Syrië- zorgen voor veel dynamiek in het verhaal. Sterk scenario dus en opnieuw gekoppeld aan bijzonder expressief realistisch tekenwerk van Joël Mouclier. De verschillende personages komen als echte mensen over. Zijn decors binnenin paleizen, senaatgebouwen… en drukke gevechtsscènes zijn allemaal heel spectaculair. In het Frans is het vierde en afsluitende deel al verschenen. Laat die vertaling maar komen. Cleopatra is en blijft voor mij de beste reeks binnen de collectie Bloedkoninginnen. |
Archives
April 2024
|